Όνειρο λέφτερο στην κυριαρχία των ανέμων
όνειρο μοιρασμένο σ' όλες τις φωνές
για να ξανασυνθέσουμε το πρόσωπο της θάλασσας
πίσω απ' το τελευταίο σύνορο...
Ας υποθέσουμε
πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.
Ας υποθέσουμε
πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.
Ας υποθέσουμε
πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του
πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο
χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του
Σωτήρος.
Ας υποθέσουμε
πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της
γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.
Στην εκπομπή Take the money & run προσκεκλημένη της Φωτεινής
Μαστρογιάννη ήταν η πρ. αναπληρώτρια καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής
Αθηνών κα Μαρία Μαντουβάλου.
Σύμφωνα με την κα Μαντουβάλου αυτό που γίνεται στα Πανεπιστήμια είναι
προδοσία γιατί δεν είναι μόνο η διαφθορά, δεν είναι μόνο η
αναξιοκρατία, δεν είναι οι χρηματισμοί, η κατασπατάληση των πόρων, των
δήθεν κονδυλίων ερευνών που δεν δίνει κανείς απόδειξη του τι έκανε αλλά
είναι η προσπάθεια που γίνεται μέσω των κονδυλίων να αλλάξουμε την
σύνθεση στη Θράκη προκειμένου οι Πομάκοι να γίνουν Τούρκοι και όχι μόνο.
Πολλοί Έλληνες και ξένοι έχουν καταγγείλει αυτά που συμβαίνουν. Ένα
από τα βιβλία που έχουν καταγγείλει αυτή την κατάσταση είναι
το «Αλιγάτορες των Πανεπιστημίων» . Ο καθηγητής που το έγραψε εξηγεί πως
έγινε το ανοσιούργημα να μετατραπούν οι νηπιαγωγοί και οι δάσκαλοι, οι
οποίοι έκαναν καταπληκτική δουλειά και ξαφνικά το 1984 τους έκαναν
ανώτατη σχολή προκειμένου να γίνουν «καλύτεροι». Ποιοι καλύτεροι; Αυτοί
που βγήκαν από τα τμήματα νηπιαγωγών-παιδαγωγών είναι αυτοί οι
εθνομηδενιστές οι οποίοι φροντίζουν ακόμα και στα μεταπτυχιακά τμήματα
να προωθούν ομοϊδεάτες τους, να παίρνουν τις θέσεις δηλαδή να
εκμαυλίζουν φοιτητές μόνο και μόνο για να προωθήσουν τη δική τους
ιδεολογία.
Πώς βγαίνουν οι Πρυτάνεις; Βγαίνουν με συναλλαγές με τους φοιτητές,
με ανταλλάγματα. Το «Βήμα» το 2006 γράφει: «Ένταση στο Πανεπιστήμιο
Κρήτης». Ένας καθηγητής, ο μακαρίτης Στέλιος Αλεξανδρόπουλος κατήγγειλε
ρουσφέτια στην επιλογή φοιτητών. Κάνανε διδάκτορες μέσα σε μία νύχτα
όταν ο καθηγητής ήταν στην Κίνα. Επρόκειτο περί 50-60 ομοϊδεατών τους.
Έχουν επανδρώσει και επιγυναικώσει τα πανεπιστήμια με ομοϊδεάτες τους
που σημαίνει ότι υπάρχει άλωση των πανεπιστημίων.
Από τη μία πλευρά είναι οι ιδεολόγοι ομοϊδεάτες, από την άλλη είναι η περιβόητη οικογενειοκρατία.
Οι εθνομηδενιστές είναι φερέφωνα εντολοδόχων του εξωτερικού. Ξέρουμε
ποια είναι αυτά τα κέντρα του εξωτερικού που επιχορηγούν τα μειονοτικά,
τα ανθελληνικά, τα δήθεν SOS Ρατσισμός κτλ.Έχουν σχέδιο να αλώσουν το
ελληνικό έθνος λέγοντας ότι το έθνος είναι μία κατασκευή που πρέπει να
διαλυθεί εξού και τα μειονοτικά. Ο δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός από τη
Μακεδονία καταγγέλλει διαρκώς τα αίσχη που υπάρχουν στα εκπαιδευτικά
βιβλία από τα νηπιαγωγεία ακόμη.
Εάν κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν πρωτίστως είναι οι πανεπιστημιακοί
και μάλιστα των ανθρωπιστικών σπουδών που κανονικά το μέλημά τους θα
έπρεπε να είναι ανθρωπιστικό δηλαδή να διδάσκουν τον πατριωτισμό και την
ορθοδοξία πράγματα για τα οποία δεν τολμά να μιλήσει κάποιος στα
πανεπιστήμια.
Ποιοι όμως γίνονται καθηγητές πανεπιστημίων; Υπάρχει ένα δίκτυο στο
οποίο είναι προδιαγεγραμμένες οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν και μετά
από είκοσι χρόνια όταν οι συγγενείς των καθηγητών θα είναι στην
κατάλληλη ηλικία να γίνουν οι ίδιοι καθηγητές. Για παράδειγμα ο μπαμπάς
που είναι πρόεδρος τμήματος έχει τον γιο έτοιμο και του δημιουργεί τη
θέση με το γνωστικό αντικείμενο. Στο Πανεπιστήμιο δεν εφαρμόστηκε ποτέ
απόφαση του ΣτΕ. Οι πρυτανικές αρχές τέτοιου τύπου φαινόμενα δεν τα
καταγγέλουν όπως θα έπρεπε. Αυτά τα μαθαίνουμε από τις ενστάσεις που
κάνουν φωτεινά μυαλά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα γιατί στον ήλιο μοίρα
έχουν οι κουμπάρες, τα ανίψια και τα παιδιά.
Ένας διδάκτορας λέει: «στο ελληνικό πανεπιστήμιο το 5% των καθηγητών
είναι επιστήμονες, το 40% είναι μετριότητες και το 55% είναι τελείως
ανίκανοι και ανάξιοι για καθηγητές πανεπιστημίου, είναι φθαρτικοί για
την εκπαίδευση». Στο ελληνικό πανεπιστήμιο πρυτανεύει ο νόμος της
αφρικανικής σαβάνας.
Τι κάνουν οι καθηγητές πανεπιστημίου όταν μεταπηδούν στην πολιτική;
Κρατάνε την έδρα τους στο πανεπιστήμιο για 10-20 χρόνια. Ένας ευφυής
άνθρωπος δεν μπορεί να μπει εκεί μέσα. Ο νόμος λέει ότι μπορούν να
κρατούν την έδρα χωρίς πληρωμή για όσο διάστημα είναι βουλευτές κτλ. και
μετά να γυρίσουν. Σε ποιο κράτος δικαίου ισχύει αυτό; Ούτε η χούντα δεν
έκανε κάτι τέτοιο.
Πώς είναι δυνατόν να προχωρήσει η Ελλάδα με τέτοια λεγόμενη, κατ’ευφημισμός, πνευματική ηγεσία;
Οι φοιτητές ενός κομματικού σιναφιού πάνε και ψηφίζουν τον πρόεδρο
τμήματος κλπ γίνονται δηλαδή δούλοι, εκτελούν εντολές για ορισμένα
ανταλλάγματα. Με το ΠΑΣΟΚ έγιναν όργια στα πανεπιστήμια, πήραν όλοι
θέσεις, οι λεγόμενοι συνδικαλιστές έγιναν καθηγητές, πήραν κονδύλια,
δημιούργησαν ινστιτούτα ερευνών μέσα στα πανεπιστήμια λες και τα
πανεπιστήμια δεν ήταν για έρευνα αλλά για κάτι άλλο.
Τελευταία έχουμε τους «προοδευτικούς», αυτούς που τα τελευταία χρόνια
φρόντισαν να εξαλείψουν τα πάντα. Αυτοί που πήραν την εξουσία έχουν στο
υπόβαθρό τους το στήριγμα από τους πανεπιστημιακούς.
Η άλωση ενός κράτους προϋποθέτει τη λειτουργία κάποιων ως Πέμπτη
φάλαγγα, κάποιων που δεν είναι Έλληνες αλλά ελληνόφωνοι. Οι πραγματικοί
Έλληνες διακρίνονται.
Το απόστημα όμως έχει σπάσει. Τα παιδιά έχουν καταπληκτική νοημοσύνη,
δεν πατά κανείς στο μάθημά τους. Αυτούς όμως δεν τους νοιάζει γιατί
έχουν επιλέξει ποιους θα κάνουν μεταπτυχιακούς και ποιους θα κάνουν
καθηγητές. Έχουν δημιουργήσει στρατιές φοιτητών αυτής της ιδεολογίας
αλλά το παρήγορο είναι ότι έχουν βγει πολλοί φοιτητές που είναι και
πολλοί οι οποίοι κάνουν θαύματα με τις ενέργειές τους.
Οι εθνομηδενιστές έχουν διαφθείρει ακόμα και τους γονείς παρόλα αυτά
όμως οι άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πολύ
καλά και οι σύλλογοι γονέων κάνουν θαυμάσιες παρεμβάσεις, αποτελούν
εμπόδιο και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι. Η ελπίδα υπάρχει.
Τα ελληνόπουλα δεν φταίνε, δεν τους αξίζει τέτοια τύχη.
Το απόστημα θα σπάσει πλήρως όταν ο ελληνικός λαός αλλάξει όλο αυτό
το βρωμερό σύστημα και πρυτανεύσει στη νομοθεσία, η νομοθεσία του
Χριστού δηλαδή θα υπάρξει μία νομοθεσία που να εξασφαλίζει τη
δικαιοσύνη, την αγάπη και την αλληλεγγύη. Να τελειώσει αυτό το σύστημα
επιτέλους, να βγουν ικανοί άνθρωποι.
Ο ελληνικός λαός μπορεί να απαλλαχθεί από αυτό το σύστημα και τους
δανειστές εκμεταλλευόμενος τον πλούτο του και ελέγξει τι χρωστά. Οι
νέοι, από την άλλη, πρέπει με νύχια και με δόντια να μείνουν στην Ελλάδα
γιατί τα ελληνικά μυαλά είναι ολοφώτεινα και η Ελλάδα τους χρειάζεται.
Η οικουμένη τέσσαρας έχει μεγάλας πύλας, τας τέσσαρες φυλάττουν άγγελοι. Η μία είναι ο Βορράς· ο Νότος αντικρύ της· κ’ αι άλλαι Δύσις και Aνατολή. Η πύλη της Aνατολής είν’ εκ λαμπρού μαργάρου· και προ αυτής άγγελος φαεινός στέμμ’ αδαμάντινον φορεί και ζώνην αδαμάντων κ’ επί εδάφους ίστατ’ αχατών. Εξ αμεθύστου πορφυρού του Νότου είν’ η πύλη. Ο άγγελός της ο φρουρός κρατεί σκήπτρον εις χείρας μαγικόν εκ σκοτεινού σαπφείρου. Νεφέλη εκ καλάιδος πυκνή κρύπτει τους πόδας του.
Επί μιας όχθης σκεπασμένης με κόκκινα κογχύλια λεπτά ο άγγελος της Δύσεως ίσταται και φυλάττει πύλην εκ κοραλλίου τιμαλφούς. Στέφανον ρόδων τεχνητών φορεί, κάθε δε ρόδον συνίστατ’ εκ λυχνίτου καθαρού. Είναι η πύλη του Βορρά από χρυσόν κτισμένη, και θρόνον έχει προς την είσοδον
Κωνσταντίνος Καβάφης.
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923
Melozzo da Forli
Ghirlandaio
Με χιτώνα λευκό, ως η φαντασία μου πλάθει, με φτερά που απλώνονται στην οικουμένη όλη, πλάσματα μεσάζοντες για να μεταφέρουν στα ουράνια δώματα τις δονήσεις της ανθρώπινης ψυχής.
Fra Angelico
Francesco Pesellino
Όταν ταξίδεψα στον Ουρανό
ποτέ μου δεν συνάντησα τον αστροναύτη
συνάντησα όμως το Θεό
με τους χρωματιστούς αγγέλους.
Μίλτος Σαχτούρης , Το σκεύος
Masolino
Hans Memling
Benedetto Bonfigli
Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς
Πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι
Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι
Κι είναι ανάγκη να μείνω απ’ τους απέξω.
Ελύτης, Villa Natacha, Ετεροθαλή
Masolino da Panicale
Luca Signorelli
Sano di Pietro
Και μία Ανάσα έδωσε Ζωή. Ζωή που συντροφεύει όλη την πλάση. Αόρατη και ορατή.
Sir Edward Burne Jones
Gaudenzio Ferrari
Και με πίστη βαθιά πίστεψα, πως από τον πατέρα μου Θάνατο – Ουρανό αρχίζει
η Ζωή.
Και πως τελειώνοντας, τότε μόνο θ’ αρχίσω.
Γι’ αυτό ο πατέρας μου, το πέρασμα με τους εφτά αγγέλους της μέρας και τους εφτά αγγέλους της νύχτας μου έδειξε. Πώς από την ερημιά του πλήθους να βγαίνω Και στον ουρανό ξανά κάνοντας κίνηση κυκλικά ανοδικά πάντα να μπαίνω.
Γεννήθηκε στο Γαλλικό χωριό Bordeaux το 1857. Έμεινε ορφανός
και από τους δυο γονείς του σε μικρή ηλικία και τον μεγάλωσε ο θείος του.
Μπαρκάρει σαν καμαρότος σε υπερατλαντικά ταξίδια. Αφήνει όμως την θάλασσα για
να γίνει ηθοποιός. Το 1879 σπουδάζει στην Εθνική Δραματική Σχολή του Παρισιού.
Μετά από δυο χρόνια ξεκινά την σταδιοδρομία του σαν ηθοποιός. Συνεργάστηκε με
περιοδεύοντες θιάσους και με τοπικούς στα περίχωρα του Παρισιού.
Σαν ηθοποιός δεν είχε καμία επιτυχία. Παρατάει την
ηθοποιία και ασχολείται με την ζωγραφική. Σαν ζωγράφος γνωρίζεται με τον Man
Ray και τους Σουρεαλιστές. Ο ίδιος, μέτριος ζωγράφος απελπίζεται και αφήνει την
ζωγραφική. Επόμενος σταθμός του η φωτογραφία. Είναι πλέον 40 ετών.
Από το 1898 και για περίπου τριάντα χρόνια σηκώνεται πριν
βγει το πρώτο φως του ήλιου και με την ογκώδη μηχανή του, το τρίποδο και τις
πλάκες του γυρίζει όλο το Παρίσι και τα περίχωρα του. Το απόγευμα γυρίζει στο
σπίτι και εμφανίζει τον «κάματο» της ημέρας.
Καταφέρνει να πουλήσει μερικές φωτογραφίες του κυρίως σε γνωστούς του
ζωγράφους (Braque, Derain, Utrillo, Matisse, Man Ray) και σε μερικούς
σκηνογράφους και αρχιτέκτονες. Δημιουργεί την μικρή του επιχείρηση με τίτλο
«Documents pour artistes».
Συνεχίζει με αμείωτη ένταση την φωτογράφηση του
Παρισιού και των ανθρώπων του μέχρι το 1914 όπου ξεσπά ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος.
Στη διάρκεια του πολέμου ο Atget δεν σταματά να φωτογραφίζει, αλλά οι πελάτες
είναι κατά πολύ μειωμένοι (κυρίως μουσεία) και η παραγωγικότητα του παρουσιάζει
μια κάμψη. Ο κόσμος τον αποκαλεί «τρελό» ή «κατάσκοπο». Με το τέλος του πολέμου
το 1918 ο Atget έχει κουραστεί. Το έργο που παράγει είναι κατά πολύ μικρότερο
του πρώιμου έργου του. Δεν χάνει όμως σε σπουδαιότητα. Το 1927 ο Atget
πεθαίνει. Αφήνει πίσω του πάνω από 2000 αρνητικά και 10000 εκτυπώσεις.
Το έργο του είναι έντιμο. Παρότι έχει ασχοληθεί με το
θέατρο και την ζωγραφική δεν υπάρχουν στοιχεία καλλιτεχνίζουσας ιδιοτροπίας.
Στις φωτογραφίες του καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά ότι απλά καταγράφει. Αλλά
η καταγραφή του αυτή είναι πολύ έξυπνη. Ο Atget παίζει με την ματιά μας και
ταυτόχρονα μας δίνει το στίγμα της εποχής του. Μια εποχή που με επιμονή,
υπομονή και σεβασμό κατέγραψε για τριάντα χρόνια.
