Θρήνος για το δράμα του Θεανθρώπου. Pietà.

Η ζωή εν τάφω
κατετέθης, Χριστέ,
και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωή, πώς θνήσκεις;
πώς και τάφω οικείς;
του θανάτου το βασίλειον λύεις δε,
και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

 Workshop of Niccolò di Buonaccorso

 Nikolaos Tzafouris

 Ο ωραίος κάλλει
παρά πάντας βροτούς
ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται,
ο την φύσιν ωραΐσας του παντός.

 Gustave Moreau

 El Greco

Ιησού, γλυκύ μοι
και σωτήριον φως,
τάφω πως εν σκοτεινώ κατακέκρυψαι;
ω αφάτου και αρρήτου ανοχής!

Απορεί και φύσις
νοερά και πληθύς
η ασώματος, Χριστέ, το μυστήριον
της αφράστου και αρρήτου σου ταφής.

 Quentin Matsys

 Ως φωτός λυχνία
νυν η σαρξ του Θεού
υπό γην ως υπό μόδιον κρύπτεται
και διώκει τον εν άδη σκοτασμόν.

 Master of the Codex of Saint George

 Carlo Crivelli

Της ζωής την πέτραν
εν κοιλίαν λαβών,
άδης ο παμφάγος εξήμεσεν,
εξ αιώνος ους κατέπιε νεκρούς.

Εν καινώ μνημείω
κατετέθης, Χριστέ,
και την φύσιν των βροτών ανεκαίνισας,
αναστάς θεοπρεπώς εκ των νεκρών.

 Annibale Carracci

 Albrecht Durer

 Anthony van Dyck

Υπό γην εκρύβης,
ώσπερ ήλιος, νυν
και νυκτί τη του θανάτου κεκάλυψαι·
αλλ’ ανάτειλον φαιδρότερον, Σωτήρ.

Ως ηλίου δίσκον
η σελήνη, Σωτήρ
αποκρύπτει, και σε τάφος νυν έκρυψεν,
εκλιπόντα τω θανάτω σαρκικώς.

Η ζωή θανάτου
γευσαμένη, Χριστός
εκ θανάτου τους βροτούς ηλευθέρωσε
και τοις πάσι νυν δωρείται την ζωήν.

 Caravaggio

 William-Adolphe Bouguereau

 Master of the Orcagnesque

Άξιον εστί
μεγαλύνειν σε τον ζωοδότην,
τον εν τω σταυρώ τας χείρας εκτείναντα
και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού.

Άξιον εστί
μεγαλύνειν σε τον πάντων κτίστην
τοις σοις γαρ παθήμασιν, έχομεν
την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς.

 Fra Angelico

πηγή : http://www.antibaro.gr/article/938

Οι Άγγελοι στην Τέχνη.

Η οικουμένη τέσσαρας έχει μεγάλας πύλας,
        τας τέσσαρες φυλάττουν άγγελοι.
Η μία είναι ο Βορράς· ο Νότος αντικρύ της·
        κ’ αι άλλαι Δύσις και Aνατολή.

Η πύλη της Aνατολής είν’ εκ λαμπρού μαργάρου·
        και προ αυτής άγγελος φαεινός
στέμμ’ αδαμάντινον φορεί και ζώνην αδαμάντων
        κ’ επί εδάφους ίστατ’ αχατών.

Εξ αμεθύστου πορφυρού του Νότου είν’ η πύλη.
        Ο άγγελός της ο φρουρός κρατεί
σκήπτρον εις χείρας μαγικόν εκ σκοτεινού σαπφείρου.
        Νεφέλη εκ καλάιδος πυκνή
κρύπτει τους πόδας του.

       Επί μιας όχθης σκεπασμένης
        με κόκκινα κογχύλια λεπτά
ο άγγελος της Δύσεως ίσταται και φυλάττει
        πύλην εκ κοραλλίου τιμαλφούς.
Στέφανον ρόδων τεχνητών φορεί, κάθε δε ρόδον
        συνίστατ’ εκ λυχνίτου καθαρού.

Είναι η πύλη του Βορρά από χρυσόν κτισμένη,
        και θρόνον έχει προς την είσοδον

 Κωνσταντίνος Καβάφης.

 Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923

Melozzo da Forli

 Ghirlandaio

Με χιτώνα λευκό, ως η φαντασία μου πλάθει, με φτερά που απλώνονται στην οικουμένη όλη, πλάσματα μεσάζοντες για να μεταφέρουν στα ουράνια δώματα τις δονήσεις της ανθρώπινης ψυχής.

Fra Angelico

Francesco Pesellino

Όταν ταξίδεψα στον Ουρανό

                                                   ποτέ μου δεν συνάντησα τον αστροναύτη
                                                              συνάντησα όμως το Θεό
                                                        με τους χρωματιστούς αγγέλους.

 Μίλτος Σαχτούρης , Το σκεύος

 Masolino

 Hans Memling

 Benedetto Bonfigli

 Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς

                                                  Πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι
                                                  Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι
                                                   Κι είναι ανάγκη να μείνω απ’ τους απέξω.

Ελύτης,  Villa Natacha, Ετεροθαλή

 Masolino da Panicale

 Luca Signorelli

 Sano di Pietro

Και μία Ανάσα έδωσε Ζωή. Ζωή που συντροφεύει όλη την πλάση. Αόρατη και ορατή.

Sir Edward Burne Jones

Gaudenzio Ferrari

Και με πίστη βαθιά πίστεψα, πως από τον πατέρα μου Θάνατο – Ουρανό αρχίζει

                                                                            η Ζωή.
                                               Και πως τελειώνοντας, τότε μόνο θ’ αρχίσω.
                                               Γι’ αυτό ο πατέρας μου, το πέρασμα με τους
                                εφτά αγγέλους της μέρας και τους εφτά αγγέλους της νύχτας μου έδειξε.
                                               Πώς από την ερημιά του πλήθους να βγαίνω
                           Και στον ουρανό ξανά κάνοντας κίνηση κυκλικά ανοδικά πάντα να μπαίνω.

Κατερίνα Γώγου, Εγώ η Κατερίνα, απόσπασμα

 9th century, mosaic, Hagia Sophia

πηγή :Πες το με Ποίηση

Agostino Arrivabene (1967 - )

                                                                            Πνεύμα

Μία διάσταση αγωνίας και προσδοκίας. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί το έργο του Agostino Arrivabene, του Ιταλού ζωγράφου, μαέστρου ενός ονειρικού σουρρεαλισμού. '' Η βεβαιότητα και η πεποίθηση στον εαυτό μου, αναφέρει ο ίδιος, μεγάλωσαν ρίζες προς το διάφραγμα εκείνο που χωρίζει τον πραγματικό κόσμο από τον πνευματικό. Το διάφραγμα και οι δονήσεις, απαραίτητα στοιχεία που δίνουν ουσία στον εικονογραφικό μου κόσμο ''.
Γνώστης, αλλά και θαυμαστής συνάμα της αρχαίας ελληνικής, καθώς και άλλων σπουδαίων πολιτισμών και των μυστηρίων τους, όπως ο αιγυπτιακός και ο ασσυριακός, αλλά και μελετητής μεγάλων καλλιτεχνών, από τον Dürer μέχρι τον Odd Nerdrum, ο Agostino Arrivabene εφοδιάστηκε από νωρίς με θέματα που του παρείχαν το καλειδοσκόπιο εκείνο για να βλέπει τον προσωπικό του κόσμο, μέσα από μία εκλεκτική και μυστηριακή ματιά.
'' Είναι η στιγμή, η πιο αγνή της ζωής μου, η στιγμή της ζωγραφικής, όταν η σαρκική μου ύπαρξη διασκορπίζεται και ενώνεται σε πλήρη αρμονία με το πνεύμα μου στο ύψος της πιο βαθειάς μου νόησης ''.

                                                                           Theofania

                                                                   Study for Apotheosis

                                                                              Crisma

                                                                    Canto Infernale II°

                                                                        Metastatica

                                                                         The black mirror

                                                                       Cornu Parvulum

                                                                 Seven days of Orpheus


πηγή : http://miroirmagazine.com/agostino-arrivabene-2/

Odilon Redon (1840-1916)

Ο Odilon Redon υπήρξε Γάλλος συμβολιστής ζωγράφος και σχεδιαστής. Στα έργα του σκιαγραφείται η ανάλυση της ψυχής και τα εσωτερικά συναισθήματα. Ο ίδιος επιθυμούσε να ''τοποθετήσει το ορατό στην υπηρεσία του αοράτου''. Αν και στη δουλειά του επίκεντρο φαίνεται να είναι απόηχοι κόσμοι και παράξενα πλάσματα, ωστόσο σκοπός του ήταν να απεικονίσει τα φαντάσματα του δικού του νου. Ο ίδιος, στο ημερολόγιό του, A Soi-même, φαίνεται να περιγράφει αυτήν τη διαδικασία : '' Πολύ συχνά, ως άσκηση και ως θρέψη του νου, ζωγράφιζα ένα αντικείμενο στα μικρότερα χαρακτηριστικά της οπτικής του εμφάνισης. Αλλά η μέρα με άφηνε με μια πικρία και μια ανείπωτη δίψα. Την επόμενη μέρα άφηνα την πηγή να τρέξει, αυτήν της έμπνευσης, μέσα από την ανάμνηση των μορφών, και έτσι επιβεβαίωνα και κατεύναζα τον εαυτό μου ''.

                                                                      Μελαγχολία

                                                                     Φως και σκιά

                                                                     Κόκκινα αγκάθια

                                                                 Ιππότης Μυστικιστής

                                                                   Σέλας ( Aurora )

                                                          Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκος

                                                               Πήγασος αιχμάλωτος

                                                                          Όραμα

                                                                Το άρμα του Απόλλωνα



πηγή : https://en.wikipedia.org/wiki/Odilon_Redon
http://www.odilon-redon.org/

Σάντρο Μποτιτσέλι, Sandro Botticelli (1445-1510)

Ο Σάντρο Μποτιτσέλι ήταν Ιταλός ζωγράφος, διακεκριμένος την περίοδο της Αναγέννησης με το πραγματικό του όνομα να είναι Αλεσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι. Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής του. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στο εργαστήρι ενός εξίσου φημισμένου ζωγράφου της εποχής,στη Φλωρεντία, του Φιλίπο Λίπι, Filippo Lippi . Ο πρώτος πίνακας που φιλοτέχνησε είναι Η Προσκύνηση Των Μάγων που χρονολογείται γύρω στο 1465-67. 

  Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του κοντά στον Λίπι επέστρεψε στη γενέτειρά του και άνοιξε δικό του εργαστήριο. Την ίδια περίοδο δέχτηκε την επιρροή του Αντρέα Ντελ Βερόκιο Verrocchio, δασκάλου του Ντα Βίντσι.

 Μία από τις πρώτες του παραγγελίες ήταν μια σειρά πινάκων που απεικόνιζαν τις επτά αρετές, τελικά όμως φιλοτέχνησε μόνο μία, τη Δύναμη. Στη δεκαετία του 1470 ο Μποτιτσέλι ολοκλήρωσε αρκετές προσωπογραφίες μέσα από τις οποίες εδραιώθηκε η φήμη του, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι φιλοτέχνησε πολλές προσωπικότητες της υψηλής κοινωνίας της Φλωρεντίας. Στις σημαντικότερες από αυτές, ανήκει η Προσωπογραφία του Τζουλιάνο των Μεδίκων και Προσωπογραφία νέου που κρατά μετάλλιο του Κόζιμο των Μεδίκων. 

                                                      portrait of a young woman

Το 1481 επισκέφτηκε τη Ρώμη, ως προσκεκλημένος του Πάπα Σίξτου του Δ', προκειμένου να διακοσμήσει μαζί με άλλους διακεκριμένους ζωγράφους της εποχής την Καπέλα Σιξτίνα. Για τον σκοπό αυτόν φιλοτέχνησε δύο νωπογραφίες, στις οποίες απεικονίζονταν οι Πειρασμοί του Χριστού και η Εξέγερση των Εβραίων. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στη Φλωρεντία και ασχολήθηκε με αλληγορικά θέματα, θέματα παρμένα από τη μυθολογία, αλλά και θρησκευτικά. Σε αυτή την περίοδο ανήκει και ένα από τα διασημότερα έργα του, η Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera).

                                                 la primavera

Το 1483 φιλοτέχνησε τέσσερις σκηνές βασισμένες στο δεκαήμερο του Βοκάκιου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1480 ολοκληρώθηκε επίσης ένας από τους πλέον δημοφιλείς πίνακές του Η Γέννηση της Αφροδίτης. Ο Μποτιτσέλι χρησιμοποίησε ως πηγή τον Όμηρο και απεικόνισε την στιγμή κατά την οποία η Αφροδίτη φτάνει στο νησί των Κυθήρων, μετά τη γέννησή της. Ο Μποτιτσέλι απεικόνισε την Αφροδίτη σύμφωνα με τις κλασικές αναλογίες των αρχαίων αγαλμάτων, ενώ για τη στάση της ακολούθησε το πρότυπο της Αιδήμονος Αφροδίτης (Venus Pudica).

                                                       birth of Venus

Ο τελευταίος μη θρησκευτικός πίνακας που φιλοτέχνησε ήταν Η Συκοφαντία του Απελλή
έργο που βασίστηκε σε ένα χαμένο έργο του ζωγράφου της αρχαιότητας Απελλή, γνωστό μόνο μέσα από τους Νεκρικούς Διαλόγους του Λουκιανού. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Μποτιτσέλι σε αυτή την περίοδο είναι η Μυστική Γέννηση, ενδεικτικό της επιρροής του Σαβοναρόλα αλλά και της θρησκευτικής έξαρσης στη Φλωρεντία, στα τέλη του 1480. Είναι ο μοναδικός πίνακας που φέρει την υπογραφή του Μποτιτσέλι καθώς και την ημερομηνία ολοκλήρωσής του, χάρη στην αρχαία ελληνική επιγραφή που φιλοτέχνησε ο ίδιος.

Στο τέλος της ζωής του, διάφορες ασθένειες καθώς και μία αναπηρία εξαιτίας της παραμόρφωσης της πλάτης του, του στέρησαν την επαφή με τη ζωγραφική. Πέθανε στις 17 Μαΐου του 1510.

                                                            mystic nativity

                                                                fortitude

                                                     madonna and child with an angel

                                                 madonna and child with five angels

                                                                    annunciation

                                                                    Venus and Mars


Πηγές για τον Μποτιτσέλι : http://www.wga.hu/frames-e.html?/bio/b/botticel/biograph.html
wikipedia Σάντρο Μποτιτσέλι 
http://www.sandrobotticelli.net/



Τέχνη & Ποίησις en-texnon.blogspot.com/