Agostino Arrivabene (1967 - )

                                                                            Πνεύμα

Μία διάσταση αγωνίας και προσδοκίας. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί το έργο του Agostino Arrivabene, του Ιταλού ζωγράφου, μαέστρου ενός ονειρικού σουρρεαλισμού. '' Η βεβαιότητα και η πεποίθηση στον εαυτό μου, αναφέρει ο ίδιος, μεγάλωσαν ρίζες προς το διάφραγμα εκείνο που χωρίζει τον πραγματικό κόσμο από τον πνευματικό. Το διάφραγμα και οι δονήσεις, απαραίτητα στοιχεία που δίνουν ουσία στον εικονογραφικό μου κόσμο ''.
Γνώστης, αλλά και θαυμαστής συνάμα της αρχαίας ελληνικής, καθώς και άλλων σπουδαίων πολιτισμών και των μυστηρίων τους, όπως ο αιγυπτιακός και ο ασσυριακός, αλλά και μελετητής μεγάλων καλλιτεχνών, από τον Dürer μέχρι τον Odd Nerdrum, ο Agostino Arrivabene εφοδιάστηκε από νωρίς με θέματα που του παρείχαν το καλειδοσκόπιο εκείνο για να βλέπει τον προσωπικό του κόσμο, μέσα από μία εκλεκτική και μυστηριακή ματιά.
'' Είναι η στιγμή, η πιο αγνή της ζωής μου, η στιγμή της ζωγραφικής, όταν η σαρκική μου ύπαρξη διασκορπίζεται και ενώνεται σε πλήρη αρμονία με το πνεύμα μου στο ύψος της πιο βαθειάς μου νόησης ''.

                                                                           Theofania

                                                                   Study for Apotheosis

                                                                              Crisma

                                                                    Canto Infernale II°

                                                                        Metastatica

                                                                         The black mirror

                                                                       Cornu Parvulum

                                                                 Seven days of Orpheus


πηγή : http://miroirmagazine.com/agostino-arrivabene-2/

Odilon Redon (1840-1916)

Ο Odilon Redon υπήρξε Γάλλος συμβολιστής ζωγράφος και σχεδιαστής. Στα έργα του σκιαγραφείται η ανάλυση της ψυχής και τα εσωτερικά συναισθήματα. Ο ίδιος επιθυμούσε να ''τοποθετήσει το ορατό στην υπηρεσία του αοράτου''. Αν και στη δουλειά του επίκεντρο φαίνεται να είναι απόηχοι κόσμοι και παράξενα πλάσματα, ωστόσο σκοπός του ήταν να απεικονίσει τα φαντάσματα του δικού του νου. Ο ίδιος, στο ημερολόγιό του, A Soi-même, φαίνεται να περιγράφει αυτήν τη διαδικασία : '' Πολύ συχνά, ως άσκηση και ως θρέψη του νου, ζωγράφιζα ένα αντικείμενο στα μικρότερα χαρακτηριστικά της οπτικής του εμφάνισης. Αλλά η μέρα με άφηνε με μια πικρία και μια ανείπωτη δίψα. Την επόμενη μέρα άφηνα την πηγή να τρέξει, αυτήν της έμπνευσης, μέσα από την ανάμνηση των μορφών, και έτσι επιβεβαίωνα και κατεύναζα τον εαυτό μου ''.

                                                                      Μελαγχολία

                                                                     Φως και σκιά

                                                                     Κόκκινα αγκάθια

                                                                 Ιππότης Μυστικιστής

                                                                   Σέλας ( Aurora )

                                                          Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκος

                                                               Πήγασος αιχμάλωτος

                                                                          Όραμα

                                                                Το άρμα του Απόλλωνα



πηγή : https://en.wikipedia.org/wiki/Odilon_Redon
http://www.odilon-redon.org/

Χαλίλ Γκιμπράν (απόσπασμα)

Μέναμε και οι δυο σιωπηλοί, ο καθένας περιμένοντας τον
άλλο να μιλήσει, αλλα η ομιλία δεν ειναι το μόνο μέσο
επικοινωνίας ανάμεσα σε δυο ψυχές. Δεν είναι μόνο οι συλ-
λαβές και οι λέξεις που βγαίνουν απο τα χείλη και τη
γλώσσα που ενώνουν τις καρδιές.
Υπάρχει κάτι πολύ πιο μεγάλο και αγνό, από οσα
μπορεί να πει το στόμα. Η σιωπή φωτίζει τις ψυχές μας,
ψιθυρίζει στις καρδιές μας, και τις ενώνει. Η σιωπή μας
ξεχωρίζει απο τους εαυτούς μας, μας κάνει να ταξιδεύουμε
στο άπειρο στερέωμα του πνεύματος, και μας φέρνει πιο
κοντά στον ουρανό. μας κάνει να νοιώθουμε ότι τα σώματα
δεν είναι τίποτα περισσότερο απο φυλακές και ότι αυτός ο
κόσμος είναι μονάχα ένας τόπος εξορίας...

(απόσπασμα από Τα Σπασμένα Φτερά)

Τέχνη & Ποίησις

Ορφικοί Ύμνοι

Διὸς Ἀστραπαίου, θυμίαμα λιβανομάνναν

Κικλῄσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον,
 

ἠέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἠεροφεγγῆ,
 

ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμῳ αὐδῇ,
 

φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν,
 

ἀστραπέα Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον,
 

εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν. 

Μετάφραση

 
Επικαλούμαι τον μεγάλο, ιερόν, περιφανή, βροντώδη,
 

νεφελώδη, φλόγινο, πυρόδρομο, αερόφεγγο,
 

αυτόν πού αστράφτει των νεφών το φως με γοργοβρόντητη φωνή,
 

τρομαχτικό, οξύθυμο, ανίκητο αγνό θεό,
 

αστραπαίο Δία, παγγενήτορα, μέγιστο βασιλέα,
 

να φέρνει ευμενή γλυκύ τέλος του βίου.

Ο Πόνος του Ορφέα 

Ἑκάτης

 Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν, οὐρανίαν χθονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον, τυμβιδίαν, ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν, Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι, νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν, θηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν, ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν, ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν, λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι θυμῶι.

 

Μετάφραση

 
Την Εκάτήν εξυμνώ, πού την λατρεύουν στας οδούς και στας τριόδους, την επέραστη, την ουρανίαν και την επιγειον και την θαλασσινήν πού έχει κίτρινο πέπλο, αυτήν πού φροντίζει για τους νεκρούς καί πού είναι ενθουσιασμένη ανάμεσα στις ψυχές των νεκρών,
την Πέρσειαν, αυτήν πού αγαπά την ερημιά καί ευφραίνεται με τα ελάφια, την νυκτερινήν, την προστάτιν των σκύλων, την ακαταμάχητη βασίλισσα αυτήν πού θηρεύει ταύρους, την βασίλισσα πού έχει τα κλειδιά όλου του κόσμου, την οδηγόν, την νύμφην αυτήν πού ανατρέφει παιδιά καί πού περιφέρεται στα βουνά αυτήν την κόρην ας παρακαλέσωμε να παρευρεθή εις τάς ιεράς τελετάς με ευμενή πάντοτε διάθεσιν προς τον ηγέτην (τον επί κεφαλής) καί με χαρούμενη καρδιά.

 

 

Δαιμόνια Νύμφη

 Οι Δαιμονία Νύμφη είναι ένα ελληνικό μουσικό συγκρότημα γνωστό κυρίως για τα όργανα που χρησιμοποιεί, τα οποία είναι ανακατασκευές αρχαίων ελληνικών οργάνων, κατασκευασμένα από τον οργανοτεχνίτη Νικόλαο Μπρα. Η μουσική τους εκπνέει μια παγανιστική, αρχαιοελληνική ατμόσφαιρα που τους κάνει μοναδικούς. Το σύνολο ολοκληρώνουν οι στίχοι, γραμμένοι συνήθως στα αρχαία ελληνικά, με θεματολογία κυρίως βακχικές τελετές και επικλήσεις (.....)

 

Τέχνη & Ποίησις 

Γεώργιος Ιακωβίδης ( 1853-1932), Georgios Iakovidis

Θεωρείται ως ένας από τους κατεξοχήν εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου, αλλά και της ακαδημαϊκής ζωγραφικής στην Ελλάδα. Στη θεματογραφία των έργων του συγκαταλέγονται μυθολογικές και ηθογραφικές σκηνές, προσωπογραφίες, τοπία και νεκρές φύσεις. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο, περίοδο κατά την οποία ανιχνεύονται και οι επιρροές του Γερμανικού Ιμπρεσιονισμού στο έργο του ως προς την απόδοση του φωτός και του χρώματος, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ηθογραφία, τις εικόνες από την παιδική ζωή, καθώς και την απεικόνιση μορφών στο ύπαιθρο. Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα στράφηκε κυρίως στην εκτέλεση επίσημων πορτρέτων, νεκρών φύσεων και ανθογραφιών.
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1870-1876), με δάσκαλο στη ζωγραφική τον Νικηφόρο Λύτρα. Από το 1877, έχοντας κερδίσει στο διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η Σχολή για σπουδές στην Ευρώπη, φοίτησε στην Ακαδημία του Μονάχου, όπου παρακολούθησε μαθήματα έως το 1883, κοντά στους Ludwig von Lofftz, Wilhelm Lindenschmidt και Gabriel von Max. Στο Μόναχο παρέμεινε έως το τέλος του αιώνα, εντάχθηκε στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης και καθιερώθηκε.
Το 1900, μετά από πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης, επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση της νεοσύστατης Εθνικής Πινακοθήκης, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1918. Το 1904 διαδέχθηκε το δάσκαλό του Λύτρα στην έδρα της ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε έως το 1930, όντας διευθυντής της Σχολής από το 1910. Το 1914 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και το 1926 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

                                                                   Ο κακός εγγονός

                                                                       Παιδική συναυλία

                                                                     Ο χαϊδεμένος

                                                                     Τα πρώτα βήματα

                                                           Το πρώτο μπάνιο ή Ψυχρολουσία

                                                             Κορίτσι που διαβάζει

                                                                      Χτένισμα

                                                                Μικρός Βιοπαλαιστής

                                                                            Άνοιξη

                                                       Κορίτσι που τρώει μήλο

                                                                         Κου-κου

                                                                          Το γράμμα


πηγή : http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=1&artist_id=4374
http://www.kathimerini.gr/233739/article/politismos/arxeio-politismoy/gewrgios-iakwvidhs-o-astos-h8ografos


Τέχνη & Ποίησις