Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τέχνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τέχνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025

Η Λύρα και η Διαχρονική της Αξία

Η λύρα αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα και πιο εμβληματικά μουσικά όργανα της ανθρωπότητας, με παρουσία σε πολλούς πολιτισμούς ανά τον κόσμο. Από την Αρχαία Ελλάδα έως τη Μεσοποταμία και από τη Σκανδιναβία έως την Αφρική, η λύρα δεν υπήρξε απλώς μέσο μουσικής έκφρασης, αλλά και σύμβολο πολιτισμού, πνευματικότητας και κοινωνικής ταυτότητας. 



Αρχαιότητα

Στην Αρχαία Ελλάδα, η λύρα ταυτίστηκε με τον Απόλλωνα και τις Μούσες, αποτελώντας βασικό εργαλείο της παιδείας και της καλλιέργειας του πνεύματος. Στη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο, αντίστοιχα όργανα εμφανίζονται σε απεικονίσεις και τελετουργίες, δείχνοντας τη χρήση τους σε θρησκευτικές και βασιλικές τελετές.

Μεσαίωνας

Κατά τον Μεσαίωνα, παραλλαγές της λύρας εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη, όπως η βυζαντινή λύρα και η Nordic lyre, χρησιμοποιούμενες σε λαϊκές παραδόσεις, μπαλάντες και αυλικές συναυλίες. Η λύρα παρέμεινε σύμβολο της πολιτισμικής συνέχειας και της προφορικής παράδοσης.

Νεότεροι Χρόνοι

Στους νεότερους χρόνους, η λύρα ενσωματώθηκε σε τοπικές μουσικές παραδόσεις, ιδιαίτερα στην Κρήτη, τον Πόντο, τη Λυκία και τις Βαλκανικές χώρες. Συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας, συνδεδεμένο με την ιστορική μνήμη και την εθνολογική κληρονομιά.

Παγκόσμια Επίδραση

Η παγκόσμια παρουσία της λύρας —ή συγγενικών οργάνων όπως το erhu της Κίνας ή το krar της Αιθιοπίας— φανερώνει την κοινή ανάγκη των λαών για μουσική έκφραση, αφήγηση και πνευματική σύνδεση. Η λύρα, μέσα στους αιώνες, εξελίχθηκε χωρίς να χάσει τον ουσιώδη της ρόλο: να φέρνει σε επαφή τον άνθρωπο με τον εαυτό του, με τον άλλον και με το Θείο.


Alphonse Osbert - Lyricism in the Forest, 1910


1. Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός

Η λύρα στην Αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μουσικό όργανο· θεωρούνταν θεϊκό δώρο. Συνδέθηκε με τον Απόλλωνα, θεό της μουσικής και του φωτός, και με τον Ορφέα, μυθικό μουσικό. Χρησιμοποιούνταν:

  • Στην παιδεία των νέων (παίδευση μέσω μουσικής),

  • Σε συμποσιακές και θεατρικές εκδηλώσεις,

  • Σε λατρευτικά πλαίσια και τελετές.

Η λύρα εξέφραζε αρμονία, μέτρο και πνευματική καλλιέργεια.

Πλάτων (Πολιτεία, Λόγος Γ')

«Η μουσική είναι ένας ηθικός νόμος. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στον νου, άνοδο στη φαντασία και ζωή σε όλα. Η λύρα, όπως και η μουσική γενικά, είναι το μέσο με το οποίο διαμορφώνεται ο χαρακτήρας των νέων.»

 Αριστοτέλης (Πολιτικά, Βιβλίο Η')

«Η λύρα είναι κατάλληλη για την παιδεία των νέων, όχι για τις τεχνικές επιδείξεις, αλλά για να γίνουν ευγενέστεροι στην ψυχή.»
(Πολιτικά, 1341a)

 Ορφικό Απόσπασμα

«Η λύρα μου συνοδεύει τα λόγια που πηγάζουν από τη Θεία Πηγή. Ο ήχος της ενώνει τον ουρανό και τη γη, τον άνθρωπο με το θείο.»

 Σοφοκλής

«Μέσα από τις χορδές της λύρας λυτρώνεται ο πόνος του ανθρώπου.»

 Χείλων ο Λακεδαιμόνιος 

«Μη μαθαίνεις λύρα για επίδειξη, αλλά για να εξευγενίσεις την ψυχή.»

 

Muse on Helicon. Detail from a white-ground lekythos by the Achilles Painter. 445 B.C.



Painted Plaque. Culture Italic, Etruscan Period Late Archaic Period or early Classical period Date ca. 470 B.C.


2. Βυζαντινός Πολιτισμός

Η βυζαντινή λύρα, πρόγονος του σημερινού βιολιού, κυριάρχησε στη λόγια και εκκλησιαστική μουσική:

  • Χρησιμοποιούνταν σε αστικά περιβάλλοντα και στα αυτοκρατορικά παλάτια,

  • Ήταν σύμβολο συνέχειας της ελληνικής μουσικής παράδοσης,

  • Επηρέασε τη μουσική της Μεσογείου και της Ανατολής.



Αρμονία, Harmony by Nikolaos Gyzis


3. Νορδικοί και Κελτικοί Πολιτισμοί

Η λύρα υπήρχε και στους αρχαίους πολιτισμούς της Σκανδιναβίας και της Ιρλανδίας:

  • Οι bardic lyres συνόδευαν έπη και προφορικές παραδόσεις,

  • Ήταν μέσο αφήγησης, ιστορικής μνήμης και ηρωικών αφηγήσεων,

  • Έπαιξαν ρόλο στη μετάδοση προχριστιανικών και χριστιανικών μυθολογιών.

Από αναφορές στη μεταγενέστερη παράδοση, όπως το Beowulf, η λύρα συνοδεύει ποιήματα και έπη κατά τη διάρκεια εορτών — ενίοτε η λύρα μεταφέρεται γύρω από τους παρευρισκόμενους ώστε να τραγουδήσει καθένας ένα τραγούδι ή ποίημα:

«Bede[…] workers would pass a harp or Saxon Lyre around and take turns leading and playing songs to each other.»

Στο έργο Gesta Danorum του Saxo Grammaticus καταγράφεται μια σκηνή όπου η λύρα αλλάζει την ψυχική κατάσταση των ακροατών:

«…he performed various pieces so that everyone was filled with grief and numbness. And afterwards the sound of the lyre forced them to an impudent and lively state… Finally it enraged them to madness and rashness… the king was driven to madness and rage.» Vikings Wiki
Δείχνοντας ότι η μουσική της λύρας μπορούσε να έχει έντονη ψυχολογική επίδραση.

 Σύμφωνα με μελετητές και αρχαιολογικά ευρήματα, η λύρα στην Σκανδιναβία ήταν πιθανόν συνδεδεμένη με μύθους, τελετουργικό, καθώς και με την αφήγηση μέσω των skalds:

«Music in the Early Viking Age was deeply intertwined with both communal activities and individual expression… Skalds… used rhythmic patterns and possibly simple melodic accompaniments»

 Antoon Van Welie, Holy Cecilia with Lyre


4. Αφρικανικοί Πολιτισμοί

Στην Αφρική εμφανίζονται λύρες όπως το krar (Αιθιοπία) και το nyatiti (Κένυα):

  • Συνδέονται με τελετουργικά, γάμους και κοινωνικές τελετές,

  • Συνοδεύουν τραγούδια αφηγηματικού τύπου,

  • Συμβολίζουν τη σύνδεση προγόνων και ζωντανών.



Orpheus surrounded by animals. Ancient Roman floor mosaic, from Palermo



5. Ασιατικοί Πολιτισμοί

Αν και με διαφορετικές μορφές, λύρες ή παρεμφερή έγχορδα εμφανίζονται και στην Ασία:

  • Στην Κίνα (π.χ. erhu), στην Ινδία (sarangi) και στην Κεντρική Ασία,

  • Η μουσική λειτουργία είναι κυρίως εσωτερική, πνευματική ή ποιητική,

  • Συμβολίζουν τη γαλήνη, τη σοφία και την παράδοση.



Edward PoynterThe Siren, ca 1864



Sources: Rotte (lyre)





Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

Η Γέννηση


        The adoration of the shepherds - Domenikos Theotokopoulos


Ένας Θεός


Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή·
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
το μέτωπο μου λάμπει σαν αστέρι...
Στο Θεό φανείτε τώρα, ήρθεν η ώρα,
από τ' άγνωστα μυστικά σας μέρη,
Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.
Φέρτε μου Μάγοι —θεία βουλή το γράφει—
τη σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι
Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βάνει!
Και σεις, Θρόνοι πανάχραντοι, αγγελούδια,
στην καρδιά μου —στην κούνια του— σκυμμένα,
με της αθανασίας τα τραγούδια
υμνολογείτε εσείς τη θεία τη γέννα.
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός·
ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!

Κωστής Παλαμάς 


Παναγία και Βρέφος - Νικόλαος Γύζης


The Nativity - Edward-Burne Jones


The Nativity at Night - Geertgen tot Sint Jans


The Nativity -  Gerard David

Τρίτη 8 Αυγούστου 2017

Μαρία Ευφροσύνη Σπαρτάλη Στίλμαν ( Marie Euphrosyne Spartali Stillman ), 1844 - 1927



Η Μαρία Ευφροσύνη Σπαρτάλη (Marie Euphrosyne Spartali, 10 Μαρτίου 1844 – 6 Μαρτίου 1927) και αργότερα Μαρία Ευφροσύνη Στίλμαν (Stillman), ήταν Βρετανίδα προραφαηλίτρια ζωγράφος ελληνικής καταγωγής, και η σημαντικότερη γυναίκα εκπρόσωπος του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος. Η σταδιοδρομία της διήρκεσε 60 έτη, παρήγαγε πάνω από 100 έργα, και συμμετείχε τακτικά σε εκθέσεις ζωγραφικής στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
 Μαζί με τις επίσης καλλιτέχνιδες εξαδέλφες της, την Μαρία Κασσαβέτη και την Αγλαΐα Ιωνίδη, ήταν γνωστές συλλογικά ως οι Τρείς Χάριτες (Three Graces), από τις τρείς Χάριτες της ελληνικής μυθολογίας (Αγλαΐα, Ευφροσύνη και Θάλεια).

 Η θεματολογία των έργων της είναι χαρακτηριστική του καλλιτεχνικού κινήματος των Προραφαηλιτών, όπως γυναικείες μορφές, θέματα από τα έργα του Σαίξπηρ, Πετράρχη, Δάντη, και Βοκάκιου, καθώς και παραστάσεις της φύσης της Ιταλίας. Τα έργα της εκτέθηκαν σε πολλές γκαλερί του Λονδίνου, καθώς και σε διάφορες εκθέσεις στις ΗΠΑ. Περίπου έναν αιώνα αργότερα, διοργανώθηκε έκθεση του συλλογικού της έργου στις ΗΠΑ το 1982, και το 2015 στο μουσείο τέχνης του Ντέλαγουερ και η έκθεση του τελευταίου μεταφέρθηκε και στο Ηνωμένο Βασίλειο από τον Μάρτιου έως τον Ιούνιο του 2016 στην περιοχή Κόμπτον του Σάρρεϊ.



                                                          Ο αγγελιοφόρος της αγάπης


                                                  Ένα στεφάνι από τριαντάφυλλα


                                                             Ομάδα προσκυνητών


                         Ο Μεσέρ Ανσάλντο δείχνοντας στην Μαντόνα Ντιονάρα τον μαγικό κήπο


                                           Ταΐζοντας περιστέρια στην αυλή της κουζίνας 


                                                        Μαντόνα Πιέτρα ντέλι Σκροβίνι


                                           H εορτή του Μαΐου στην οικία του Φόλκο Πορτινάρι 


πηγή : https://el.wikipedia.org

Τέχνη και Ποίησις

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Θρήνος για το δράμα του Θεανθρώπου. Pietà.

Η ζωή εν τάφω
κατετέθης, Χριστέ,
και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.
Η ζωή, πώς θνήσκεις;
πώς και τάφω οικείς;
του θανάτου το βασίλειον λύεις δε,
και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.


 Workshop of Niccolò di Buonaccorso


 Nikolaos Tzafouris


 Ο ωραίος κάλλει
παρά πάντας βροτούς
ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται,
ο την φύσιν ωραΐσας του παντός.


 Gustave Moreau


 El Greco


Ιησού, γλυκύ μοι
και σωτήριον φως,
τάφω πως εν σκοτεινώ κατακέκρυψαι;
ω αφάτου και αρρήτου ανοχής!
Απορεί και φύσις
νοερά και πληθύς
η ασώματος, Χριστέ, το μυστήριον
της αφράστου και αρρήτου σου ταφής.


 Quentin Matsys


 Ως φωτός λυχνία
νυν η σαρξ του Θεού
υπό γην ως υπό μόδιον κρύπτεται
και διώκει τον εν άδη σκοτασμόν.


 Master of the Codex of Saint George


 Carlo Crivelli


Της ζωής την πέτραν
εν κοιλίαν λαβών,
άδης ο παμφάγος εξήμεσεν,
εξ αιώνος ους κατέπιε νεκρούς.
Εν καινώ μνημείω
κατετέθης, Χριστέ,
και την φύσιν των βροτών ανεκαίνισας,
αναστάς θεοπρεπώς εκ των νεκρών.


 Annibale Carracci


 Albrecht Durer


 Anthony van Dyck


Υπό γην εκρύβης,
ώσπερ ήλιος, νυν
και νυκτί τη του θανάτου κεκάλυψαι·
αλλ’ ανάτειλον φαιδρότερον, Σωτήρ.
Ως ηλίου δίσκον
η σελήνη, Σωτήρ
αποκρύπτει, και σε τάφος νυν έκρυψεν,
εκλιπόντα τω θανάτω σαρκικώς.
Η ζωή θανάτου
γευσαμένη, Χριστός
εκ θανάτου τους βροτούς ηλευθέρωσε
και τοις πάσι νυν δωρείται την ζωήν.


 Caravaggio


 William-Adolphe Bouguereau


 Master of the Orcagnesque


Άξιον εστί
μεγαλύνειν σε τον ζωοδότην,
τον εν τω σταυρώ τας χείρας εκτείναντα
και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού.
Άξιον εστί
μεγαλύνειν σε τον πάντων κτίστην
τοις σοις γαρ παθήμασιν, έχομεν
την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς.


 Fra Angelico


Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Οι Άγγελοι στην Τέχνη.

Η οικουμένη τέσσαρας έχει μεγάλας πύλας,
        τας τέσσαρες φυλάττουν άγγελοι.
Η μία είναι ο Βορράς· ο Νότος αντικρύ της·
        κ’ αι άλλαι Δύσις και Aνατολή.

Η πύλη της Aνατολής είν’ εκ λαμπρού μαργάρου·
        και προ αυτής άγγελος φαεινός
στέμμ’ αδαμάντινον φορεί και ζώνην αδαμάντων
        κ’ επί εδάφους ίστατ’ αχατών.

Εξ αμεθύστου πορφυρού του Νότου είν’ η πύλη.
        Ο άγγελός της ο φρουρός κρατεί
σκήπτρον εις χείρας μαγικόν εκ σκοτεινού σαπφείρου.
        Νεφέλη εκ καλάιδος πυκνή
κρύπτει τους πόδας του.
       Επί μιας όχθης σκεπασμένης
        με κόκκινα κογχύλια λεπτά
ο άγγελος της Δύσεως ίσταται και φυλάττει
        πύλην εκ κοραλλίου τιμαλφούς.
Στέφανον ρόδων τεχνητών φορεί, κάθε δε ρόδον
        συνίστατ’ εκ λυχνίτου καθαρού.

Είναι η πύλη του Βορρά από χρυσόν κτισμένη,
        και θρόνον έχει προς την είσοδον

 Κωνσταντίνος Καβάφης.
 Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923




Melozzo da Forli




 Ghirlandaio



Με χιτώνα λευκό, ως η φαντασία μου πλάθει, με φτερά που απλώνονται στην οικουμένη όλη, πλάσματα μεσάζοντες για να μεταφέρουν στα ουράνια δώματα τις δονήσεις της ανθρώπινης ψυχής.





Fra Angelico


Francesco Pesellino


Όταν ταξίδεψα στον Ουρανό
                                                   ποτέ μου δεν συνάντησα τον αστροναύτη
                                                              συνάντησα όμως το Θεό
                                                        με τους χρωματιστούς αγγέλους.

 Μίλτος Σαχτούρης , Το σκεύος


 Masolino


 Hans Memling


 Benedetto Bonfigli

 Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς
                                                  Πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι
                                                  Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι
                                                   Κι είναι ανάγκη να μείνω απ’ τους απέξω.

Ελύτης,  Villa Natacha, Ετεροθαλή


 Masolino da Panicale


 Luca Signorelli


 Sano di Pietro

Και μία Ανάσα έδωσε Ζωή. Ζωή που συντροφεύει όλη την πλάση. Αόρατη και ορατή.


Sir Edward Burne Jones


Gaudenzio Ferrari

Και με πίστη βαθιά πίστεψα, πως από τον πατέρα μου Θάνατο – Ουρανό αρχίζει
                                                                            η Ζωή.
                                               Και πως τελειώνοντας, τότε μόνο θ’ αρχίσω.
                                               Γι’ αυτό ο πατέρας μου, το πέρασμα με τους
                                εφτά αγγέλους της μέρας και τους εφτά αγγέλους της νύχτας μου έδειξε.
                                               Πώς από την ερημιά του πλήθους να βγαίνω
                           Και στον ουρανό ξανά κάνοντας κίνηση κυκλικά ανοδικά πάντα να μπαίνω.

Κατερίνα Γώγου, Εγώ η Κατερίνα, απόσπασμα


 9th century, mosaic, Hagia Sophia


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Eugène Atget - Μνήμες απ'το Παρίσι

Παρίσι, ήταν καιρός τα ονείρατά μου
στο σκοτεινό πρωί σου να σκορπίσω
και να σ'αφήσω παίρνοντας κοντά μου
τη θλιβερή χαρά να σ'αγαπήσω.

Μαρία Πολυδούρη, Παρίσι



                                                                    Fête des Invalides




Jean-Eugène-Auguste Atget.

Γεννήθηκε στο Γαλλικό χωριό Bordeaux το 1857. Έμεινε ορφανός και από τους δυο γονείς του σε μικρή ηλικία και τον μεγάλωσε ο θείος του. Μπαρκάρει σαν καμαρότος σε υπερατλαντικά ταξίδια. Αφήνει όμως την θάλασσα για να γίνει ηθοποιός. Το 1879 σπουδάζει στην Εθνική Δραματική Σχολή του Παρισιού. Μετά από δυο χρόνια ξεκινά την σταδιοδρομία του σαν ηθοποιός. Συνεργάστηκε με περιοδεύοντες θιάσους και με τοπικούς στα περίχωρα του Παρισιού.
  Σαν ηθοποιός δεν είχε καμία επιτυχία. Παρατάει την ηθοποιία και ασχολείται με την ζωγραφική. Σαν ζωγράφος γνωρίζεται με τον Man Ray και τους Σουρεαλιστές. Ο ίδιος, μέτριος ζωγράφος απελπίζεται και αφήνει την ζωγραφική. Επόμενος σταθμός του η φωτογραφία. Είναι πλέον 40 ετών. 
 Από το 1898 και για περίπου τριάντα χρόνια σηκώνεται πριν βγει το πρώτο φως του ήλιου και με την ογκώδη μηχανή του, το τρίποδο και τις πλάκες του γυρίζει όλο το Παρίσι και τα περίχωρα του. Το απόγευμα γυρίζει στο σπίτι και εμφανίζει τον «κάματο»  της ημέρας.
 Καταφέρνει να πουλήσει μερικές φωτογραφίες του κυρίως σε γνωστούς του ζωγράφους (Braque, Derain, Utrillo, Matisse, Man Ray) και σε μερικούς σκηνογράφους και αρχιτέκτονες. Δημιουργεί την μικρή του επιχείρηση με τίτλο «Documents pour artistes».
 Συνεχίζει με αμείωτη ένταση την φωτογράφηση του Παρισιού και των ανθρώπων του μέχρι το 1914 όπου ξεσπά ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Στη διάρκεια του πολέμου ο Atget δεν σταματά να φωτογραφίζει, αλλά οι πελάτες είναι κατά πολύ μειωμένοι (κυρίως μουσεία) και η παραγωγικότητα του παρουσιάζει μια κάμψη. Ο κόσμος τον αποκαλεί «τρελό» ή «κατάσκοπο». Με το τέλος του πολέμου το 1918 ο Atget έχει κουραστεί. Το έργο που παράγει είναι κατά πολύ μικρότερο του πρώιμου έργου του. Δεν χάνει όμως σε σπουδαιότητα. Το 1927 ο Atget πεθαίνει. Αφήνει πίσω του πάνω από 2000 αρνητικά και 10000 εκτυπώσεις.
 Το έργο του είναι έντιμο. Παρότι έχει ασχοληθεί με το θέατρο και την ζωγραφική δεν υπάρχουν στοιχεία καλλιτεχνίζουσας ιδιοτροπίας. Στις φωτογραφίες του καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά ότι απλά καταγράφει. Αλλά η καταγραφή του αυτή είναι πολύ έξυπνη. Ο Atget παίζει με την ματιά μας και ταυτόχρονα μας δίνει το στίγμα της εποχής του. Μια εποχή που με επιμονή, υπομονή και σεβασμό κατέγραψε για τριάντα χρόνια.




                                                                Saint-Cloud, 1926


    
                                                         Hôtel du Marquis de Lagrange



                                                                 Hôtel de la Brinvilliers
 


                                                                            Rouen
 


                                                                                         Marchand de vin



                                                            Parc de Sceaux,1925




                                                                      Luxembourg



                                                                                          Trianon, Pavillon



                                                                          Ancienne École de Médecine

                                                              
πηγή : http://www.dpgr.gr/forum/index.php?board=120;action=display;threadid=11878 
http://www.nga.gov/feature/atget/works_park.shtm 
https://artblart.com/tag/documents-for-artists/