Εγώ.

Μέσα στη φασαρία χάνομαι
ατενίζοντας την επόμενη φυγή μου.
Ποιός το δικαίωμά μου άλλαξε
και ποιός ειρωνικά χαμογέλασε
στο άκουσμά μου;
Ο κόσμος γύρω μου ολοκληρωτικά δοσμένος
στις εναλλαγές ψευδαισθήσεων και ονείρων,
ονείρων και ψευδαισθήσεων.
Ποιός απ'τη μέση με έβγαλε και παράμερα,
θεατής με άφησε να γίνω;
Μιας φασαρίας θεατής που πολύπλοκα
μυαλά κατασκευάζει.
Μα η ζωή γυρίζει στην απλότητα,
τρέφεται, υπάρχει από αυτήν.
Όμως ο άνθρωπος δαφνοστεφανωμένη την φαντάζεται.
Να επιβάλλεται, να κυριαρχεί.
Μιας παράνοιας απλότητα, μίας παράνοιας ζωή.
Ποιός και από τη θέση του θεατή με έβγαλε,
και μόνο μου με άφησε την δική μου απλότητα να γνωρίσω;
Μέσα στην ησυχία χάνομαι και δεν επιθυμώ να φύγω.
Τώρα οι δικές μου ψευδαισθήσεις, όνειρα του παρόντος γίνανε.
Ποιός στην θέση μου με άφησε,
και χάρη σφύριξε στ'αυτί μου;
Εγώ.

                                                        Ε.

       Kasimir Malevich - Prayer