Φως

 Φως

Μέσα στις μνήμες των ματιών σου

θαρρώ πως ζω.

Θαρρώ πως συγχρονίζονται μεμιάς όλες οι αισθήσεις

πως τις μορφές μας παίρνουν

χορεύοντας εμπρός μας

πως μάχονται οι αναμνήσεις,

μια θέση στην αιωνιότητα για να κερδίσουν.

Αφουγκραζόμαστε τη Χάρη

και τέρπουμε την Ανάγκη.

Κοιτάζω μέσα στα μάτια και λαξεύω το Φως.

Και από την καρδιά στιγμές μου ψιθυρίζει η αλήθεια.

Μα σαν τα μάτια σου αυτά τα χαμηλώσεις,

εμένα δε θα με δεις.

Γιατί θα είμαι δίπλα σου

και πάνω σου σκιά

ανοιχτή στον Ουρανό

αόρατη και ορατή.

Για να σε συντροφεύει.

                                   Ε.