Ο Κύκλος της Ζωής

Ο Κύκλος της Ζωής

Μου είπες να πιστέψω ότι τα κύματα αργοπεθαίνουν

καθώς σκάνε στην αμμουδιά,

και ότι μετά ξαναγεννιώνται.

Και πως η ανάσα, αν και στεγνή, 

βαθειά μας συνεπαίρνει.

Η μελιστάλακτη πορεία της ζωής

δεν ξέρει που θα φτάσει

σε ουρανούς, στεριές, βαθειά νερά, 

σε λίμνες και ποτάμια

απ΄το νερό της Λήθης το πολύτιμο να πιεί,

το φως να βρεί για να επιπλεύσει.

Και τί ζητά ο άνθρωπος στο κάλεσμα αυτό;

Μνημοσύνης άξιον εστί το πέρασμα

και η ερήμωση θανάτου.

Όλο τον κύκλο της ζωής μου είπες να τον πιστέψω

και πως σαν φτάσουμε σε σύμπαν ατελές

εκεί θα γίνουμε Ένα.

Δυο άστρα εκρήγνυνται στο απόλυτο σκοτάδι,

δυο σπίθες η μια την άλλη βρίσκουν

και Φως εγένετο ξανά

για να συναντηθούν εκ νέου

στο ξέσπασμα ατίθασων κυμάτων.

                                                                                                            Ε.

Φως

 Φως

Μέσα στις μνήμες των ματιών σου

θαρρώ πως ζω.

Θαρρώ πως συγχρονίζονται μεμιάς όλες οι αισθήσεις

πως τις μορφές μας παίρνουν

χορεύοντας εμπρός μας

πως μάχονται οι αναμνήσεις,

μια θέση στην αιωνιότητα για να κερδίσουν.

Αφουγκραζόμαστε τη Χάρη

και τέρπουμε την Ανάγκη.

Κοιτάζω μέσα στα μάτια και λαξεύω το Φως.

Και από την καρδιά στιγμές μου ψιθυρίζει η αλήθεια.

Μα σαν τα μάτια σου αυτά τα χαμηλώσεις,

εμένα δε θα με δεις.

Γιατί θα είμαι δίπλα σου

και πάνω σου σκιά

ανοιχτή στον Ουρανό

αόρατη και ορατή.

Για να σε συντροφεύει.

                                   Ε.

Ορφικοί Ύμνοι

Διὸς Ἀστραπαίου, θυμίαμα λιβανομάνναν

Κικλῄσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον,
 

ἠέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἠεροφεγγῆ,
 

ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμῳ αὐδῇ,
 

φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν,
 

ἀστραπέα Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον,
 

εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν. 

Μετάφραση

 
Επικαλούμαι τον μεγάλο, ιερόν, περιφανή, βροντώδη,
 

νεφελώδη, φλόγινο, πυρόδρομο, αερόφεγγο,
 

αυτόν πού αστράφτει των νεφών το φως με γοργοβρόντητη φωνή,
 

τρομαχτικό, οξύθυμο, ανίκητο αγνό θεό,
 

αστραπαίο Δία, παγγενήτορα, μέγιστο βασιλέα,
 

να φέρνει ευμενή γλυκύ τέλος του βίου.

Ο Πόνος του Ορφέα 

Ἑκάτης

 Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν, οὐρανίαν χθονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον, τυμβιδίαν, ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν, Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι, νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν, θηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν, ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν, ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν, λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι θυμῶι.

 

Μετάφραση

 
Την Εκάτήν εξυμνώ, πού την λατρεύουν στας οδούς και στας τριόδους, την επέραστη, την ουρανίαν και την επιγειον και την θαλασσινήν πού έχει κίτρινο πέπλο, αυτήν πού φροντίζει για τους νεκρούς καί πού είναι ενθουσιασμένη ανάμεσα στις ψυχές των νεκρών,
την Πέρσειαν, αυτήν πού αγαπά την ερημιά καί ευφραίνεται με τα ελάφια, την νυκτερινήν, την προστάτιν των σκύλων, την ακαταμάχητη βασίλισσα αυτήν πού θηρεύει ταύρους, την βασίλισσα πού έχει τα κλειδιά όλου του κόσμου, την οδηγόν, την νύμφην αυτήν πού ανατρέφει παιδιά καί πού περιφέρεται στα βουνά αυτήν την κόρην ας παρακαλέσωμε να παρευρεθή εις τάς ιεράς τελετάς με ευμενή πάντοτε διάθεσιν προς τον ηγέτην (τον επί κεφαλής) καί με χαρούμενη καρδιά.

 

 

Δαιμόνια Νύμφη

 Οι Δαιμονία Νύμφη είναι ένα ελληνικό μουσικό συγκρότημα γνωστό κυρίως για τα όργανα που χρησιμοποιεί, τα οποία είναι ανακατασκευές αρχαίων ελληνικών οργάνων, κατασκευασμένα από τον οργανοτεχνίτη Νικόλαο Μπρα. Η μουσική τους εκπνέει μια παγανιστική, αρχαιοελληνική ατμόσφαιρα που τους κάνει μοναδικούς. Το σύνολο ολοκληρώνουν οι στίχοι, γραμμένοι συνήθως στα αρχαία ελληνικά, με θεματολογία κυρίως βακχικές τελετές και επικλήσεις (.....)

 

Τέχνη & Ποίησις