Η Ρωγμή

Στους αρμούς του χρόνου πλησιάζοντας,
βουτάμε στη θάλασσα της λήθης
για να εξαγνιστούμε.
Και ο χορός των αναμνήσεων
στροβιλίζει άγρια για να μας αφήσει αναίσθητους
στα μυστικά περάσματα.
Αρρένων μάχη και ο χρόνος πάλι γυρνά,
φυλάσσοντας καλά τα πεπραγμένα.
Μα σαν τύχει και λάβεις κάποια θέαση του Νου,
χίλιες ζωές αιώνων περνάνε από μπροστά σου.
Και η μαρτυρία παίρνει σάρκα και δεν ξαναγυρνά.
Και η ιδεατή γραμμή ζωής, στο φως εξασθενεί.
Για να δώσει την θέση της στο ξύπνημα του Κόσμου.
Άκουσε Θεέ μου τις φωνές πως ξεμυτίζουν,
από μια ρωγμή του ονείρου.
                                                                 
                                                                    Ε.